Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

ΕΡΤ LIVE

ΝΕΤ LIVE


ET3 LIVE

Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

Ο Λάζαρος

Γεια σου blogoκοσμε!

Μετά από μήνες, ανακάλυψα τυχαία ότι είχα δημιουργήσει ένα blog κάποτε!
Ναι....

Βλέποντας το να πεθαίνει και να χάνει το ενδιαφέρον του καθημερινώς για ευνόητους λόγους, σαν ένα εγωιστικό γουρούνι που σκέφτεται μόνο την φήμη και τη δόξα, έτσι και εγώ αποφάσισα να αναστηλώσω αυτή την ξεχασμένη κουράδα.

Καλοί μου φίλοι και αναγνώστες, με δάκρυα χαράς 
ανακηρύσσω αυτό το ιστορικό blog ξανά ενεργό.

Θα επανέλθω το συντομότερο με νέα ολόφρεσκα ποστ.
Ως τότε,  
υπομονή και να είστε καλά.
Adios.



Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Brainfart


Η παραπάνω εικόνα δείχνει ακριβώς αυτό θέμα που θα κάνω την προσπάθεια να αναλύσω.
Λοιπόν... Brainfarts. Οι στιγμές αυτές που συμβαίνει κάτι σημαντικό ή ακόμα και ένα καθημερινό  γεγονός και ενώ πρέπει να κάνεις η να πεις κάτι, ΠΟΥΦ! Το μυαλό σου σε εγκαταλείπει για μερικές στιγμές η ακόμα και ώρες και κάθεσαι εσύ με το σκαλωμένο ύφος του φυτού, μέχρι να σκεφτείς τι ήθελες να κάνεις, ή τι ήθελες να πεις, πριν πιάσει τους φίλους σου ναρκοληψία απ'την αναμονή και νιώσεις άβολα.

Ένα απλό παράδειγμα brainfart είναι:
Να πηγαίνεις σε ένα δωμάτιο να κάνεις κάτι, αλλά μόλις φτάσεις να ξεχάσεις ποιος ήταν ο αρχικός σου στόχος και να καταλήξεις να κοιτάς τον τοίχο για λίγη ώρα, μετά να φύγεις απογοητευμένος και κατά τη διαδρομή της επιστροφής να το θυμηθείς τελικά και να είσαι σε φάση 

Ένα άλλο κορυφαίο είναι να διαβάζεις για ένα σημαντικό test μέχρι να πονέσει ο εγκέφαλος σου και να νομίζεις ότι θα πεταχτεί έξω απ'το κεφάλι σου και τελικά εκεί που έχεις αποστηθίσει όλα τα θέματα και η γνώση ξεχειλίζει απ'τα αυτιά, μόλις σου παραδώσουν την κόλλα, το μυαλό κάνει ένα delete και όλα χάνονται.
Και το πρόβλημα είναι ότι αφού μετά από μεγάλη προσπάθεια, καταλήγεις στο να δώσεις λευκή κόλλα, ή γεμάτη με παρανοϊκά σκίτσα, τότε και το μυαλό σου τελικά αρχίζει να κάνει μια αναίρεση, μια επιστροφή απ'τον "κάδο ανακύκλωσης" όλες αυτές τις πληροφορίες, που είναι πια άχρηστες.

Ο εγκέφαλος παίζει συνέχεια τρελά παιχνίδια και άμα αφαιρεθούμε για λίγο μας ξεχνάει και εκείνος.
Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες με τους οποίους το μυαλό μας δρα ανάλογα, για παράδειγμα ψυχολογικούς (άγχος, χαρά..) η ακόμα και το πόσο ενδιαφερόμαστε για κάτι.
Το θέμα είναι να δουλεύει, είτε με brainfarts είτε χωρίς.
Να σκεφτόμαστε καθαρά έξυπνα και λογικά.
Σε τέτοιες εποχές παραπληροφόρησης, δεν πρέπει να τρώμε στην μάπα οτιδήποτε μας πετάνε.

Θα ξαναεπιστρέψω.
Μέχρι τότε, δυνατοί
και Adios.


Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Ζώα, άξια για σφαγή.

Καλησπέρα blogoκοσμε.
Μετά από καιρό, αποφάσισα να εμφανιστώ πάλι μες τη νύχτα σαν τον δράκουλα και να μοιράσω λίγη έχθρα σε άτομα η κοινωνικές ομάδες που έχουμε δει ή έχουμε ακούσει (πάντα με τη χειρότερη παραλλαγή τους στην Ελλάδα, σε σχέση με το εξωτερικό) και θέλουμε ή να αυτοκτονήσουμε και να γλιτώσουμε απ'τον άθλιο τούτο κόσμο ή να τους δολοφονήσουμε, να σοδομίσουμε τα άψυχα κορμιά τους και να τους κάψουμε κατά τη διάρκεια ενός φαντασμαγορικού τελετουργικού.
Λοιπόν, πάμε να τους γνωρίσουμε.

1.Πρώτη κατηγορία και η πιο μισητή προσωπικά.

Κάγκουρες. 

Περίεργο...

Η αλλιώς, οι ξένοι κάγκουρες γνωστοί
ως douchebags. 

Εντάξει, τι να πω;  Δυο εικόνες 1.000.000.000.000.000..... ∞ λέξεις.
Οι κάγκουρες λοιπόν. Άτομα με χιλιάδες κόμπλεξ, κάθονται όλη μέρα και κράζουν οποιονδήποτε  δεν τους μοιάζει, ή οποιονδήποτε είναι έστω λίγο διαφορετικός σ'αυτόν τον κόσμο.
Είναι πάντα προετοιμασμένοι για καβγά, αλλά προσοχή! δεν κάνουν ποτέ φασαρία αν δεν μαζέψουν πρώτα και άλλους αεροκέφαλους φίλους τους, με φράσεις όπως "Θα σου φέρω παρέα ρε!" και την αγαπημένη μου, "Ένα τηλέφωνο να κάνω, θα δεις πόσους θα μαζέψω!" και μάλιστα επιμένουν, "Ένα τηλέφωνο μόνο ρε!". (Ναι, στο τέλος πάντα κάτι γίνεται και η φασαρία ματαιώνεται.)
Πάντα έλεγα ότι κάποια στιγμή το είδος αυτό θα εξαφανιζόταν, απ'τη στιγμή που αυτά τα γλοιώδη πλάσματα λόγω της άθλιας εμφάνισης και συμπεριφοράς τους δεν θα μπορούσαν να βρουν κοπέλα ούτε με κιάλια και έτσι δεν θα μπορούσαν να μεταδώσουν το DNA βλακείας τους σε άλλες γενιές.
Τότε όμως ήταν που ξαφνιάστηκα για τα καλά. Στα τέλη του 2011, Καγκουρογκόμενες άρχισαν να εμφανίζονται απ'το πουθενά,  σπέρνοντας ένα θανατηφόρο ιό ηλιθιότητας και πλατινέ τρίχας. Και ναι, ήταν το τελικό χτύπημα. Μάλλον αυτό εννοούσε τελικά ο Νοστράδαμος για το 2012.
Λοιπόν ζώα, σας αφήνω για την ώρα γιατί έχω και άλλους να θίξω. Αλλά μην ανησυχείτε! Κάποια στιγμή σας περιμένει ένα θέμα όλο αφιερωμένο σε σας.


2. INTERNET SPAMMERS.

                                                 
Δεν ξέρω γιατί το κάνετε και τι θέλετε να κερδίσετε. Το μόνο που ξέρω είναι ότι είστε σπαζαρχίδες, βαριόμαστε να σας αγνοούμε και όχι δεν πρόκειται να γίνεται ποτέ διάσημοι ποστάροντας σε όλο το internet την σιχαμένη ατάκα που σκεφτήκατε ενώ χέζατε.
Πάρτε το χαμπάρι. Μόνο τον εαυτό σας ταπεινώνετε και ντροπιάζετε με αυτόν τον τρόπο.
Είπαμε, ανωνυμία και ελευθερία στο διαδίκτυο, αλλά εσείς το γαμήσατε. (Με την κακή έννοια.)


3.Αυτός ο σκούφος με την ουρά.


Δεν έχω ιδέα πως λέγεται, έκανα μισή ώρα να το βρω. Το μονό που ξέρω είναι ότι έχει αρχίσει να γίνεται ακόμα μια τρισάθλια μόδα. Ένα πράγμα έχω να πω για αυτό. Μπορεί το μωρό στην εικόνα να φαίνεται χαριτωμένο, αλλά εσύ όταν το φοράς μοιάζεις σαν πατημένη κουράδα.
Άντε, του χρόνου και ολόσωμο σκούφο.

4.Οδηγοί λεωφορείων.


Ναι, τα καμάρια της ασφάλτου που εμπιστευόμαστε τις ζωές μας πάνω τους για την "άμεση" και "ασφαλή" μεταφορά τους.
Άμεσοι, ναι. Στην ώρα τους, ναι. Αλλά πάντα με την παράλειψη 2-3 δρομολογίων. Και πώς το κάνουν, με το που τελικά έρθουν, να μπεις μέσα και από το γκάζι που ρίχνουν, να σου γυρνούν τα άντερα κοκορέτσι; Και αργοί αλλά και ταχύτατοι. Τι να το κάνουμε όμως μετά, που ήδη έχουμε χάσει, το ραντεβού μας, την ώρα μας και την ψυχραιμία μας περιμένοντας σας μέσα στο ψωλόκρυο η τον καύσωνα. Ελληνάρες οδηγοί, και πάντα θα απορούμε.


Να μαλάκες.

Ωραία και τώρα που το έβγαλα από μέσα μου και ξαλάφρωσα, πάω να συνεχίσω την ταπεινή μου ζωή σαν σοβαρός Έλληνας πολίτης. ΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΝΕΧΟΜΑΙ.
Αγριοκάτσικα που παρέλειψα, μην χαίρεστε, έρχεται part 2.
Ως τότε, Adios και δυνατοί.

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Κομματισμός.

Είμαι σίγουρος πως ξέρουμε όλοι για ποιο πράγμα μιλάω.
Κομματισμός, η μέθοδος προσπάθειας προσηλυτισμού της ανεξάρτητης μάζας από απεσταλμένους  κομμάτων, με κίνητρο να τους ακολουθήσουν προς "ένα καλύτερο αύριο" όπως λένε.
Πιστεύω πως όλοι το έχουμε βιώσει λίγο πολύ στο πετσί μας, μέσω της οικογένειας, από κάποιον στο δρόμο, ακόμα και στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Πιάνουν συνήθως άτομα "αθώα" και μη πολιτικοποιημένα (μικρών ηλικιών), που συνήθως δεν έχουν άποψη για τίποτα ακόμα, και αρχίζουν να εμβολιάζουν το εγκέφαλό τους με τις σχεδόν πάντα κλούβιες ιδεολογίες τους, κάνοντας τα να πιστέψουν ότι ακολουθώντας το κόμμα τους, θα πάνε μπροστά. Αρχίζουν να γλυκαίνονται από τα επιχειρήματά τους και βλέποντας μια κατεστραμμένη χώρα πίσω τους, αποφασίζουν να κάνουν τη λάθος κίνηση, δηλαδή να στηριχθούν πάνω στους κομματικούς, ή με άλλα λόγια τους καταστροφείς.
Έτσι, χωρίς να το καταλάβουν έχουν μπει στο τρυπάκι του συστήματος και αρχίζουν να δέχονται εντολές από ένα "μεγάλο κεφάλι" και λειτουργούν σαν οργανωμένα ρομπότ.
Μα πόσο λυπάμαι όταν βλέπω νέα παιδιά απ'την μια μέρα στην άλλη να μου έρχονται με τελείως αλλαγμένες ιδεολογίες, αλλαγμένες συνήθειες και αφοσίωση σε ένα πιστεύω, που ποτέ δεν απόκτησαν άποψη γι'αυτό.
Δεν λέω πως τα λόγια τους δεν είναι ελκυστικά και ελπιδοφόρα, αλλά καθίστε και σκεφτείτε. Πότε τα λόγια ενός πολιτικού πραγματοποιήθηκαν, όταν έκατσε στην Μεγάλη καρέκλα του? Θα σου πω εγώ αγαπητέ μου αναγνώστη. ΠΟΤΕ.
Πότε υπήρξε σωστή χρήση της δημοκρατίας σ'αυτή τη χώρα? Α, ναι καλά θυμάμαι. Στη δημιουργία της δημοκρατίας.
Λοιπόν, πιστεύω πως ακόμα δεν έχει υπάρξει και ούτε πρόκειται να υπάρξει κάποιος άνθρωπος ο οποίος να μπορεί να χειριστεί σωστά την εξουσία στα χέρια του.
Προσωπικά, δεν υποστηρίζω και ούτε πρόκειται να υποστηρίξω κανέναν. Δεν θα συμμετέχω σ'αυτήν την παράνοια.
Μην γίνεστε πρόβατα, αποκτήστε δική σας άποψη και διεκδικήστε μόνοι σας αυτά που ζητάτε. Αν θέλετε βοήθεια, ζητήστε την από το συνάνθρωπό σας, όχι από το σύστημα.
Η αυτοκυριαρχία του εαυτού μας είναι αυτό που μπορεί να μας σώσει.
Να είστε δυνατοί.

Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

Εδώ Ξεκινάμε.

Χαίρετε αγαπητοί αναγνώστες.
Νιώθοντας βαριά θλίψη προς τα άτομα που δημιουργούν Blogs χωρίς λόγο και σωστή χρήση, ή άτομα τα οποία ανοίγουν ένα blog με την παρέα τους με το κίνητρο "Έλα ρε μαλάκα να φτιάξουμε ένα blog να πούμε καμιά μαλακία να γίνουμε famous", κάνοντας κάθε αναγνώστη που πέφτει τυχαία πάνω τους να θέλει μετά να ξεράσει μύγες, έτσι και γω αποφάσισα να ανοίξω αυτήν εδώ τη σελίδα που βλέπετε σήμερα, μπας και προσφέρω καμιά αλλάγη σ'αυτό το κλίμα.
(Παρένθεση. Δεν είμαι εδώ με σκοπό να αντιγράψω κανέναν. Κάθε τι που αναφέρω είναι καθαρά προσωπικής μου άποψης και μόνο. Ναι, και εγώ μισώ αυτούς που αντιγράφουν κάθε τι που κάνεις για να αναδειχθούν.)
Σαν ξεκίνημα δεν ήθελα να ξεκινήσω το κράξιμο. Σκεφτόμουν για μια πιο ευχάριστη ανάρτηση καλωσορίσματος αλλά μπήκα στον πειρασμό, γνωρίζοντας ότι κανείς δεν μπορεί να με κάνει να σκάσω.
Μάλλον έκραξα αρκετά τελικά...

Σταματάω.
Λοιπόν, καλή μου αρχή, και επιστρέφω με νέα θέματα σύντομα.
Adios.